"Yolda kederler içinde çırpınıp durmaktansa, Sevgili yolunda canını hepten vermen daha iyidir.' Yol üzerindeki yaralı kuş aslında bendim. Dersimin ilk parçası netleşiyordu: dünyanın değil, mânânın peşinde ölmelisin. Bu yoldaki arayış bizi belki de Şeyh Attar'ın öyküsündeki kuşun ölümüyle eş bir ölüme götürecekti: Kendi kendimizde ölmedikçe ve adımız başka bir kişiyle ya da şeyle anıldıkça bize hürriyet yoktur. Bu yol başını başka yaşamaklara vermişlerin yolu değildir."
